Wat is verwondering en wat heb je er aan?

Waarom verwondering verfrist

Zelf heb ik vaak ervaren dat verwondering een frisse kijk geeft. Het zet je op het puntje van je stoel, je wilt het naadje van de kous weten en komt in actie. Het beweegt je tot nader onderzoek. Hoogleraar Ab Dijksterhuis schrijft over verwondering in zijn boek ‘Wie (niet) reist is gek’ het volgende:

“Als kind verwonderen we ons voortdurend maar naarmate we ouder worden komt deze meest bevlogen aller emoties onder een steeds dikkere laag stof te liggen. Als je niet oppast wordt ze, net als het servies van Oma, nog maar één of twee keer per jaar gebruikt. Dat is spijtig. Niet alleen is het heerlijk om verwonderd te zijn maar verwondering leidt ook tot psychologische groei. Het dwingt onze geest tot aanpassing, tot herschikking van ons referentiekader. Verwondering houdt onze geest lenig, en schudt de kussens van ons brein op”.

“De anatomie van verwondering: 1 Schrik, 2 Verbazing, 3 opgetogenheid.

Die opgetogenheid is je geest die dankbaarheid toont. Je hebt je geest door het bieden van een nieuwe ervaring mentale rek- en strek oefeningen gegeven.

Een door verwondering glunderend brein spoort de mens aan tot verschillende deugden. Zoals Einstein ons heeft geleerd is verwondering de bron van creativiteit en inspiratie”.

Train je verwondering spier

Ik denk dat het goed mogelijk is om je verwondering spier te trainen. Een bos bloemen op je keukentafel kan al aanleiding zijn om daar eens beter naar te kijken. De kleuren en de structuren van de bloemen zijn waanzinnig als je er opnieuw naar kijkt.

Al snel ontstaat daarna de vraag hoe het komt dat elke bloem in de bos een andere kleur heeft, en een andere structuur, hoe een kweker dat kweekt et cetera.

Verwondering is vaak de basis van nieuwe kennis. Als je je over iets verwondert ga je vragen stellen, hoe kan het dat… hoe werkt dit… enzovoorts.

Verwondering is de basis van een gezonde nieuwsgierigheid. Om dus meer te leren over de wereld om je heen start je vaak bij verwondering. Maar hoe meer je weet hoe minder snel je verwondert zal zijn. Omdat je alles razendsnel en logisch kan verklaren.

Als een collega of medewerker iets ongewoons doet dan hebben velen al snel de neiging om dat gedrag te veroordelen. Om er iets van te vinden. Daarmee stopt het leren en blokkeert de relatie. Als je daarentegen met verwondering reageert en een vraag stelt dan kom je verder. Waarom doet die collega wat hij doet? Wat is zijn doel met deze actie?

Ik weet niet of het in het filmpje van Toren c allemaal goed was gekomen als de manager gevraagd had waarom de medewerkster deed wat ze deed. Maar misschien had de manager wel wat kunnen leren.

De illusie van rook en spiegeltjes

Als ik een illusie vertoon zijn er ook altijd mensen in de zaal die het liefst zo snel mogelijk een verklaring voor het schijnbare wonder zoeken. Logisch, want iedereen weet dat het een truc is. Het grappige en menselijk interessante vind ik dat veel mensen een willekeurige oplossing bedenken. “Het werkt allemaal met rook en spiegeltjes”  En daarmee hebben ze voor zichzelf een oplossing gevonden, dan is wel meteen de verwondering weg en de kans om iets te beleven ook. Maar de toeschouwer krijgt er de illusie van controle voor terug. Men denkt de oplossing te hebben gevonden en kan zichzelf vertellen dat alles opgelost is en dus is er rust en ruimte in het brein om verder te gaan.
Hoe werkt dat bij jou? Als je een illusie ziet, wil je dan meteen weten hoe het zit, laat je je verwonderen? Wat zegt dat over je?